Topluluk ve Ağırlama Sanatı
Yazan: Julia Oertli, Impact Hub Islington Topluluk Sorumlusu
Impact Hub’daki öğrenme yolculuğumun bir parçası olarak, üç günlük Ağırlama Sanatı (Art of Hosting) İşbirliği ve Etkileşim eğitimine katılma şansını yakaladım. Ağırlama Sanatı, insanları heyecanlandıran ve hem işlerinde hem de genel olarak yaşamlarında onlara enerji veren konuşmaları ve bu konuşmalardan verim almayı mümkün kılan bir dizi araç ve yaklaşımlar bütünü sunuyor. İnsanların kolektif bilgi birikimlerini harmanlamasına ve kendi kendine örgütlenme kapasitelerini artırmaya odaklanıyor. Aynı zamanda, geleneksel olarak yukarıdan aşağıya inen toplantı yönetme modellerini tersine çeviren bir liderlik yaklaşımını benimsiyor ve öngörülemeyecek sonuçların ortaya çıkabilmesini kolaylaştırıyor.
Eğitimde üç gün boyunca World Café, Open Space ve Chaordic Path gibi farklı araçları inceledik. Bu tip yöntem ve süreçler, bir grubun kaos ve düzen arasındaki en etkili noktayı bulmasına yardımcı olarak yeni fikirlerin ortaya çıkabileceği güvenli bir alan yaratıyor.
Edindiğim İçgörüler
Kolaylaştırıcılık ve ağırlama arasında fark var. Kolaylaştırıcılık, şöyle ya da böyle belli bir sonuca odaklanan bir sahipliğe işaret ediyor. Ağırlama ise, gerçek anlamda yeni ve öngörülemeyen şeylerin ortaya çıkabileceği merak ve açıklık alanları yaratmakla ilgili.
Tartışmalara ev sahipliği yapmak, misafirperverlikle ilgili bir şey. Aynı zamanda size ait bir mekanda insanlara iyi bir şekilde karşılandıklarını ve sizin tarafınızdan duyulduklarını hissettirmekle de ilgili. Bu süreç, mekanın kendisiyle başlıyor. Mekanı nasıl tasarladığınız, nasıl hazırladığınız, insanları nasıl karşıladığınız, etkinliği nasıl bir çerçeveye oturttuğunuz ve kendinizi nasıl sunduğunuz bu süreci tanımlıyor. Önemli olan şeylerden biri, yeni bir alana ya da yeni bir grup insana şans vermeleri için, herkese bolca zaman tanımak. Onları hemen aksiyon almak için zorlamak yerine kendilerini tanımalarına ve güvende hissetmelerine izin vermek gerekiyor.
Kapsayıcı olmanın ön şartı herkesin bildiği ama konuşmadığı şeyleri dile getirebilmek. Bu, üç gün boyunca ortaya çıkan bir öğrenme süreciydi. Cesur katılımcılardan bazıları, hem ev sahipleri hem de çoğu katılımcı tarafından kullanılan “kişisel yolculuk”, “alanı hissetmek” veya “ortaya çıkış” gibi kelimelerin belirli bir sosyo-ekonomik ve ideolojik bağlama bağlı olduğunu belirtti. Bu fikir herkeste aynı yankıyı uyandırmadı. Sınıf farklılıkları herkesin bildiği ama konuşmadığı şeylerin en başında geliyor. Geriye dönüp baktığımda, bakış açınızın ve varsayımlarınızın bağlamını sürecin başında açıkça belirtmenin, herkes için güven hissini oluşturmasına yardımcı olabileceğini ve öğrenme olanakları yaratabileceğini öğrendim. Örneğin, bir konuşmayı şöyle açabilirsiniz: “Bu tarafsız bir alan değil. Bu ifademi x perspektifinden sunuyorum ve bu sizde aynı yankıyı uyandırmayabilir.’’ Bir yerlerde, her zaman herkesin bildiği ama konuşmadığı şeyler olacak. Bunları görmek, adlandırmak ve öğrenmek için birbirimizi cesaretlendirmeliyiz. Herkesin farkında oldupu ama konuşmadığı şeyleri sembolize etmek için bulunduğumuz odaya oyuncak bir fil bile koyabiliriz.
Konuşmalar ne kadar uzun ya da kısa olursa olsun, genellikle belli bir düzen içinde ilerler. İyi tartışma ağırlama sanatının özü, tartışmayı bir şeyin ortaya çıkmasını destekleyecek şekilde ilerletmekten ve sürecin dağılmasına izin vermemekten geçiyor. Bu belirli bir oranda rahatsızlık hissi (aynı zamanda ‘sancılı alan’ olarak da bilinir) içerir ki bu çoğu zaman müthiş şeylerin oluşmasına da sebep olur. Bunun için geliştirilmiş yaklaşım şu:
Sanat, çoğumuzun çabucak kapatma içgüdüsüne sahip olduğu o ortaya çıkış sürecinini, hassas ve genellikle rahatsız edici havasını, gerçekten yeni bir şeyin ortaya çıkmasına izin verecek ve yetecek kadar uzun süre açık tutmaktır.
Bir sürecin tasarımı ve yapısı bu yaklaşımı destekleyecek şekilde kurgulanabilir. Farklı aşamalar hakkında grup ile iletişime geçmek, gruptaki insanların daha rahat hissetmelerine ve farklılık, karmaşıklık veya belirsizliklerle başa çıkmalarına yardımcı olabilir. Örnek: “Bu zor bir aşama çünkü şu anda sancılı alandayız! Ama dayanın çünkü bundan ilginç bir şey çıkabilir.”
Bir tartışmanın çıktılarını harmanlamanın özü onu bir grup olarak anlamlandırmaktan geçiyor. Bir konuşmayı planlarken, onu nasıl çerçeveleyeceğinizi ya da ele alacağınızı düşünerek başlayın. Bu süreçle ne yaratmak istiyoruz veya neye ihtiyacımız var? İyi bir harman, basit, işbirliğine dayalı, görsel olarak güzel, grup için faydalı, gelişmeye açık ve katılım için herhangi bir bilgi birikimine, beceriye veya deneyime ihtiyaç duymayan bir harmandır. Benim deneyimimde ekip, buna güzel bir örnek sergiledi. Eğitim için toplantı programı dağıtmak yerine, duvarda bir harita oluşturdular. Bu harita, eğitimin farklı hatlarını gösteriyor ancak zamanlama konusunda, grubun ilgisine ve ruh haline göre değişikliğe alan açan bir şekilde sunuluyor. Haritaya dair en çok sevdiğim şey, bu haritanın, insanların eğitim hakkındaki içgörüleri ve düşüncelerini çizmeye başladığı kolektif bir duvar haline gelmesi oldu.
Ağırlama Sanatı eğitimi, alışılagelmiş bir eğitim değil. Güneşli bir Pazar akşamı eğitim bitip de Bank Caddesi’ne adım attığımda son üç günü farklı bir gezegende geçirmiş gibi hissediyordum. 65'ten fazla kişiden oluşan bir gruba, herkesle birebir olarak bile konuşmamışken, bu kadar bağlı olma hissini daha önce hiç yaşamamıştım. Öğrendiğim şeyler her yerde ‘geçerli’ — sadece Impact Hub Islington’daki işimde değil, insanlar için değerli tartışmalar yürütmenin gerektiği her yerde.
Yazının orjinaline ulaşmak için tıklayınız.
